برآورد مجموع میزان تولید ناخالص داخلی کشورهای جهان بالغ بر ۷۷٫۶۰۹ تریلیون دلار می‌باشد.
بزرگ‌ترین اقتصاد را در میان کشورهای جهان اتحادیه اروپا در اختیار دارد. تولید ناخالص داخلی این کشورها نزدیک به ۱۸٬۱۲۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ تریلیون دلار است.
چین دارای دومین اقتصاد بزرگ جهان است. حجم اقتصاد چین ($ ۱۸٬۰۹۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰) در سال ۲۰۱۴ است پس از اتحادیه اروپا یعنی در مقام دوم در جهان قرار می‌گیرد.
بیش از ۵۰ ٪ مردم چین کشاورزند. صنعتگران ۲۴٪ و کارمندان و بازرگانان۲۶ ٪ نیروی کار فعال این کشور را تشکیل می‌دهند. میلیون‌ها تن هنوز در فقر شدید زندگی می‌کنند و مشکلات زیربنایی نیز در چین ادامه دارد.[۵]
ایالات متحده آمریکا دارای سومین اقتصاد بزرگ جهان است. حجم اقتصاد ایالات متحده آمریکا ($ ۱۷٬۳۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰) در سال ۲۰۱۴ بوده است پس از چین یعنی در مقام سوم در جهان قرار می‌گیرد.
اقتصاد هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. بر اساس برابری قدرت خرید، حجم اقتصاد هند ($ ۷٬۴۱۱٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰) در سال ۲۰۱۴ بوده است و پس از ایالات متحده آمریکا یعنی در مقام چهارم در جهان قرار می‌گیرد.
ژاپن دارای پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است. حجم اقتصاد ژاپن ($ ۴٬۷۶۷٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰) در سال ۲۰۱۴ بوده است.
در اثر بحران اقتصادی آمریکا، صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، اعلام کرده‌اند که بحران مالی ۳٫۹ تریلیون دلار خسارت به بار آورده است.[۶] و پیش بینی کرده‌اند که رشد اقتصادی جهان در سال ۲۰۰۸ با ۲ درصد کاهش نسبت به سال ۲۰۰۷، به ۳ درصد برسد. برپایه این پیش بینی، در سال ۲۰۰۹ رشد اقتصاد جهانی به حدود ۲٫۲ درصد محدود خواهد بود، که کمتر از پیش بینی اولیه ۳٫۰ درصد است، در حالیکه این نرخ در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۷ به ترتیب ۳٫۷ درصد و ۵٫۰ درصد بود.[۶]
تیموتی گایتنر وزیر خزانه داری آمریکا می‌گوید:[۷]
اقتصاد آمریکا 'دیگر نمی‌تواند' عامل پیشرفت اقتصاد جهانی باشد رونق اقتصادی دنیا مشروط به رشد سایر اقتصادهای بزرگ جهان است. جهان دیگر نمی‌تواند به اقتصاد این کشور تکیه کند.
مرکزیت دلار به عنوان ارز ذخیره ی جهانی این امتیازات چشم‌گیر را به اقتصاد آمریکا داده است. آمریکا ضمن داشتن کسری تراز پرداختهای عظیم، می‌تواند هزینه و سرمایهی مصرفی را فراتر از تولید داخلی تأمین کند و به سرمایه‌گذاریهایی دست زند که بسیار بیشتر از اندوخته‌های داخلی آن است، زیرا خارجی‌ها علاقه‌مندند داراییهای خود را به دلار افزایش دهند.[۸]
در سال ۲۰۱۱ میلادی صندوق بین‌المللی پول پیش بینی کرد چین در پنج سال آینده به نخستین اقتصاد جهان تبدیل شود، چین در سال ۲۰۱۶ میلادی در شاخص‌های اقتصادی از آمریکا پیشی خواهد گرفت. این صندوق ارزیابی‌های خود را بر اساس اولویت‌های مختلفی مانند قدرت خرید انجام داده است. از سوی دیگر ارزش تولید ناخالص داخلی چین که در سال ۲۰۱۰ میلادی یازده هزار و ۲۰۰ میلیارد دلار بود در سال ۲۰۱۶ میلادی به ۱۹ هزار میلیارد دلار خواهد رسید. این در شرایطی است که در سال ۲۰۱۰ میلادی ارزش این شاخص برای آمریکا ۱۵ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار بود و تا سال ۲۰۱۶ میلادی به ۱۸ هزار و ۸۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید. افزون بر این، تا ۵ سال آینده سهم چین در اقتصاد جهانی از ۱۴ درصد در حال حاضر به ۱۸ درصد خواهد رسید که از سهم ۱۷ ممیز هفت دهم درصدی آمریکا بیشتر است.